ලා දළු බෝ පත්
සෙමින් සැළෙන සේ
යශෝදරා දේවි
වාවනු බැරි තැන රාහසේ හැඬුවා
පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක් වී
ලේන කුලේ සිට ආගිය මග තොට
සිටියා නොසැලෙන පහන් ටැඹක් වී
නිවන් දකින තුරු මේ සංසාරේ
පසු පස ආවා සෙවනැල්ලක් වී
තැලී සෙනෙහේ සිත සැලී හඬන විට
වැටී දෙපා ළඟ යශෝදරාවෝ
පිපි නිවන් මල් සාදු කාර දී
නිවී පහන් විය උදෑසනක් සේ
එකතු කලේ : හද රැදි ගී
No comments:
Post a Comment