ඉර හඳ මිරිකා දියකර සාගරයේඅඳ්රේ උන්නෙමි ලොවම එපාවී
මා හැරදා ඈ ගිය දවසේ
දුක පැවසුවෙමි අසනා කෙනෙකු නැති
පාළු නාඑසුවෙමි තනියට කෙනෙක් නැති
තැවුණේ දැවුණේ පිරිසිදු සිතකිනි
එකම ලඳක් වෙත පෙම් කළ උමතුවෙනි
නුවර උයන් මැද හමුවු ළඳුන් නැතී
යටැසින් බැලු නෙත් පෙරදා බැලුම් නැතී
තැවුණේ දැවුණේ පිරිසිදු සිතකිනි
එකම ලඳක් වෙත පෙම් කළ උමතුවෙනි
No comments:
Post a Comment