දෑසම රිද්දන හසගන තාලෙට
පාද නගාගෙන කවුද හැබෑටම
මේ යන රන් ළන්ඳා
කිව්වානාහන මේ මගෙ දෑසම
ඇසිපිය නොහෙළනවා
මේ හැටි ලස්සන රූ වරුනාවට
ඉබේම නැවතුනු හිටි පාදෙම
ඔය කී රූ වරුණා
මා ගැන නම් මේ අහන්න ආසයි
ආයෙම මයෙ වරුණා
මල් පෙති වාගේ පාද රිදෙද්දෝ
බොරළු ප යේ ඇනිලා
මා ගැන මන්දෝ මේ අනුකම්පා
හිතට දුකක් දැනිලා
ආලේ කුසුමෙන් මා හිත පිපිලා
සුවඳ හදේ රැඳිලා
පේර නාරං බෝවිටියා දං
අපට කඩා දෙයිදෝ
බුරුතු පිටින් මේ වාරේ අවාරේ
නෙලාන ඉන්නම් දෝ
මේ ගුරු පා රේ මේ නෙතු ආයේ
හෙටත් සිනා සෙයිදෝ
No comments:
Post a Comment